Sonra ile başlayan cümleler kurmak istiyorum hep. Çünkü hep bir şeyler, bir şeylerin sonraları oluyor. . Unutmamak için kelebek olmadan önceki tırtıllığımı yerlerden gözümü alamıyorum. Oradan geldim diyorum. Şimdi daha emin uçabilirim. Ve başlıyorum ''sonra''lı cümleler kurmaya.

Oysa bıraksam kendimi rüzgara, baksam kanatlarımın renkliliğine, uçsam gökyüzünde özgürce... Bir kanat çırpışım bilmem hangi iklimde neler yaratacak kim bilir? Ama ben kasırgalar istemiyorum. Meltemler istiyorum.
Bir Çınar ağacının yaprağına huzura konmak istiyorum.

Bir de bugün bu şarkı (tıkla buraya)  çalsın bulutların arasından dünyaya.

Balık yiyelim. Sonra alıp sandalı denize açılalım balık olalım. Bizi yesinler. Rakı masasında, yanında Müzeyyen abla, bir de hafif tonlu efkar. İlla ki özlensin. Masaya getirilsin cümlelerle uzaktaki. ''Bu balıkta lezzetliymiş hani. Nerden almıştık yahu? Koy götüne bisikleti''